Tag Archives: Livingstone

Van het luipaard, het lijk en de chaperonne

8 mrt

IMG_3965 (2)

Lieve I,

Voordat ik je vertelde van mijn bloedstollende stuck-in-the-river ervaring in Botswana en ik mijn analyse van Afrika ten beste gaf, had ik je achtergelaten in Zambia, weet je nog? Na het Sterrenmeer in Malawi kwam ik het land in bij South Luangwa, een van de beroemde wildparken aldaar. Tot dan toe had ik nog nergens een luipaard gespot en het zou tijd worden. De mogelijkheden werden schaarser, maar South Luangwa zou een van de beste plekken moeten zijn om de beruchte kat in het wild te zien. En ja hoor, de eerste dag al, ik was feitelijk nog niet eens in het park, zat te schrijven op het terras van Croc Valley Camp, kwam een bewaker mij waarschuwen dat ik moest komen kijken. Een panikerende baviaan had alarm geslagen, hij stond aan onze kant van de rivier als een malle te schreeuwen naar een stipje aan de overkant. Daar struinde een luipaard langs de kant van het water, dronk wat van de rivier en verdween in de bush. Het was zelfs met de verrekijker niet goed te zien, maar het was er een, ontegenzeggelijk, en mijn missie was toen al zo goed als geslaagd.

Lees verder

De leegte, de leegte

17 sep

IMG_3316

Lieve I,

Het is zondagmorgen en Auke rijdt weg met mijn auto. De eerste keer sinds ik de eigenaar ben wordt Landcruiser bestuurd door iemand anders. En ik zit er niet eens in. Ik bedenk dat ik Landcruiser, behalve op video, nooit heb zien rijden. Het is even wennen, maar soms moet je vertrouwen hebben.

‘This way.’

Mr. Mohoho staat achter mij en steekt zijn arm uit naar de andere kant van het voetbalveld waar we zijn uitgestapt. Landcruiser verdwijnt achter een heuvel, ik volg mijn gids. We steken een stroompje over, drie boomstammen bij wijze van brug, en dan zijn we onderweg. Het pad loopt meteen omhoog en ik voel onmiddellijk de plekken waar het straks pijn gaat doen; kuiten, kont, dijen. De rugzak duwt op mijn heupen, trekt aan mijn schouders. De eerste tien minuten zijn altijd het ergst.

We lopen langs akkertjes naar boven – bananenbomen, koffieplanten, mais. In de verte klinkt het gezang van een kerkkoor. Veel meer afgelegen dan hier wordt het niet en God is overal, maar toch vooral ook daar waar de missionarissen Hem gebracht hebben. En je kunt van die lui zeggen wat je wilt, maar avonturiers waren het. Ook vriend Livingstone, toch een van de grootste ontdekkingsreizigers van zijn tijd, vertrok oorspronkelijk naar Afrika om het Woord te verkondigen. Hij kwam niet hier, maar het dorpje waarvandaan ik vertrokken ben is wel een oude missionarispost die zijn naam draagt – Livingstonia.

Lees verder

Van de hemel, de hel en de bron

7 jul

IMG_2125

Lieve I,

In mijn beleving was de hemel altijd boven, en de hel beneden. Ik weet niet precies waar dat beeld vandaan komt, maar ik vermoed dat het mij ingeprent is via plaatjes die ik tijdens mijn katholiek georiënteerde schoolloopbaan onder mijn neus geduwd kreeg. God met een gele halo om zijn bebaarde hoofd tussen de wolken, de doden onder de grond, in het donker, brandend in het vagevuur (gek genoeg heb ik niet echt een beeld van gelukkige doden in de hemel). De oude Grieken hebben er ongetwijfeld ook iets mee te maken; oude man Zeus op de berg Olympus, de doden bij Hades in de onderwereld.

Ik moet dat beeld bijstellen. De hemel en de hel liggen naast elkaar weet ik nu, en wel hier, in Afrika. Van mzungu paradise in Uganda reed ik rechtstreeks de genocide in Rwanda in. Ik ben niet snel onder de indruk van beelden en verhalen over slachtingen en oorlogen, mijn onderbewuste behoedt mij voor al te heftige emoties bij nieuwsberichten over de ellende in de wereld. Wat op t.v. is, is bijna per definitie niet echt. Zo houd ik mijzelf onder controle.

Lees verder

Niemand verdwijnt echt

13 apr

IMG_9946

Lieve I,

Ik heb een beeld in mijn hoofd. Het is een simpel beeld en het zit er al heel lang. Het heeft zich daar genesteld toen ik een jaar of acht was, vermoed ik, of nog eerder. Ik heb geen idee waar het vandaan komt. Misschien heb ik rond die leeftijd iets gelezen, ergens iets gezien, is mij een verhaal verteld. Het is een belangrijk beeld, dat weet ik. Af en toe komt het naar boven, zoals sommige dromen steeds terugkeren in je slaap.

Ik zie een vlakte voor me, weids, oneindig, met hoog gras. Ver van de bewoonde wereld. Midden in die vlakte staat een huisje. Daar woon ik. Ik weet niet waar het is, wat er verder in dat huis is, zelfs niet hoe dat huis er überhaupt uitziet. Ik weet niet hoe ik leef en waarvan, ik weet niet waar ik mij mee bezig houd. Ik weet alleen dat ik daar ben en dat er niemand anders is. Ik ben een kluizenaar.

Lees verder