Lieve I,
In mijn beleving was de hemel altijd boven, en de hel beneden. Ik weet niet precies waar dat beeld vandaan komt, maar ik vermoed dat het mij ingeprent is via plaatjes die ik tijdens mijn katholiek georiënteerde schoolloopbaan onder mijn neus geduwd kreeg. God met een gele halo om zijn bebaarde hoofd tussen de wolken, de doden onder de grond, in het donker, brandend in het vagevuur (gek genoeg heb ik niet echt een beeld van gelukkige doden in de hemel). De oude Grieken hebben er ongetwijfeld ook iets mee te maken; oude man Zeus op de berg Olympus, de doden bij Hades in de onderwereld.
Ik moet dat beeld bijstellen. De hemel en de hel liggen naast elkaar weet ik nu, en wel hier, in Afrika. Van mzungu paradise in Uganda reed ik rechtstreeks de genocide in Rwanda in. Ik ben niet snel onder de indruk van beelden en verhalen over slachtingen en oorlogen, mijn onderbewuste behoedt mij voor al te heftige emoties bij nieuwsberichten over de ellende in de wereld. Wat op t.v. is, is bijna per definitie niet echt. Zo houd ik mijzelf onder controle.
Zo ver en verder 