Ik denk niet dat de wereld rond is. Ik reis
al tachtig dagen en ik ben nog steeds niet thuis. Ik snijd
bochten af, maar alles wat overblijft zijn stukken
en daar waar ik moet zijn komt niet dichterbij.
Richting kiezen was nooit mijn sterke punt.
Bel mijn moeder, zeg
dat ik er voorlopig niet ben,
dat het nog even gaat duren.
Dat ik er morgen misschien vanaf
val,
de ruimte in.
Dat thuis misschien is waar de sterren zijn.
Zo ver en verder 