Lieve I.,
Zondagavond was er even paniek. En ergernis, en woede. Het blijkt in Bayern na zonsondergang pikdonker te zijn. Ze hebben vast overal licht, maar het was nergens aan. In ieder geval niet op de camping waar ik aankwam en ook niet op de weg er naartoe. Er was een bar, waar ook de receptie zou moeten zijn. Die was open van woensdag tot en met zaterdag. Alleen in het toiletgebouw brandde licht. Maar dat was het niet.
Toen ik bij gebrek aan welkom dan maar onuitgenodigd mijn auto op het terrein ging zetten om mijn tent uit te vouwen, begon er een lampje te branden op mijn dashboard. Daar wel. T-belt, stond eronder. T-belt, dat is de distributieriem, en die is essentieel. Dat weet ik, want ik heb een autosleutelcursus gedaan.
‘Geen paniek,’ dacht ik nog bij mezelf, ‘kijk nou eerst eens even in het instructieboekje.’
‘Zoek zo snel mogelijk de dichtstbijzijnde Toyotadealer op,’ staat daar.
Paniek.
Maar het was zondagavond, het was donker, er was niemand te bekennen. Er restte mij niets dan een onrustige nacht.
Zo ver en verder 