Archief | Kenia RSS feed for this section

Het is hier geen Europa

17 jan

IMG_8526

Lieve I,

Ergens tussen de kilometers door las ik Night train to Lisbon van Pascal Mercier. In dat boek komt een moreel dilemma aan de orde. Een dilemma dat ik eerder tegenkwam in een ander boek, dat ik kreeg van een Nederlands stel in Malawi: A passage to Africa van voormalig BBC News correspondent in Afrika, George Alagiah. Een dilemma dat misschien wel de essentie raakt van een vraag die al sinds Ethiopië door mijn hoofd waart, en waar iedereen die wat langer op het continent is tegenaan loopt: hoe moet het verder met Afrika?

Vorig jaar rond deze tijd was ik in Khartoum, mijn eerste stop in Afrika. Ik vierde nieuwjaar in een guesthouse waar ik een Zwitsers stel tegenkwam. Zij reisden al twee jaar in een oude Landrover, hadden het rondje gemaakt dat ik van plan was te gaan doen, alleen de andere kant op. Hun beeld van Afrika was gedurende hun reis veranderd, zeiden ze. Het was anders dan ze gedacht hadden, al konden ze er niet de vinger op leggen wát er dan precies anders aan was. Nu, een jaar later, en een jaar reizen door Afrika wijzer, weet ik wat ze bedoelden.

Lees verder

Niemand onderweg in beeld (2)

15 aug

 

Met dank aan vriend D, de Koekies en Zoha en Melissa.

Mount Kenya en het echte avontuur

7 mei

IMG_0739

Lieve I,

Echte avonturen zijn niet voor mij weggelegd. Die overtuiging is zo sterk dat ik de bewering kan omdraaien: als ik iets meemaak kan het geen echt avontuur zijn. Als ik het kan doen kan in principe iedereen het doen. En als iedereen het in principe kan doen is het geen echt avontuur. Echte avonturen zijn weggelegd voor bijzondere mensen, met bijzondere kwaliteiten. Het zijn avonturen die je serieus in gevaar brengen. Mensen die echte avonturen beleven trotseren dat gevaar en accepteren het feit dat het fout kan aflopen. De ontdekkingsreizigers uit de 15de en 16de eeuw, dát waren avonturiers. Livingstone en Stanley die Afrika door trokken in de 19de eeuw, Amundsen, Scott en Shackleton die begin 20ste eeuw naar de Zuidpool gingen. Van hun reizen kwamen veel bemanningsleden niet terug, en de meesten stierven ook zelf in het harnas.

Ik ben daartoe niet bereid, I. Ik ben een verwende 21ste-eeuwer die teveel gehecht is aan luxe om zijn leven in de waagschaal te stellen. Bovendien is er niet meer zo heel veel te ontdekken. Wil je daadwerkelijk iets nieuws doen, of komen op plekken waar nog niemand geweest is, dan is zeer specialistische kennis vereist. Je moet geloven in iets waar niemand anders in gelooft en heel veel energie, tijd en geld steken in een plan met een uiterst onzekere afloop. Daarbij vergeleken is dat wat ik doe peanuts. Ik ben geen avonturier, ik ben een toerist die misschien net iets verder gaat dan de lui die elk jaar naar hetzelfde appartement op Ibiza gaan, maar een toerist niettemin.

Lees verder

Niemand onderweg in beeld (1)

18 apr

 

Muziek: CHVRCHES – We Sink

Met dank aan Amsterdam to anywhere

Niemand verdwijnt echt

13 apr

IMG_9946

Lieve I,

Ik heb een beeld in mijn hoofd. Het is een simpel beeld en het zit er al heel lang. Het heeft zich daar genesteld toen ik een jaar of acht was, vermoed ik, of nog eerder. Ik heb geen idee waar het vandaan komt. Misschien heb ik rond die leeftijd iets gelezen, ergens iets gezien, is mij een verhaal verteld. Het is een belangrijk beeld, dat weet ik. Af en toe komt het naar boven, zoals sommige dromen steeds terugkeren in je slaap.

Ik zie een vlakte voor me, weids, oneindig, met hoog gras. Ver van de bewoonde wereld. Midden in die vlakte staat een huisje. Daar woon ik. Ik weet niet waar het is, wat er verder in dat huis is, zelfs niet hoe dat huis er überhaupt uitziet. Ik weet niet hoe ik leef en waarvan, ik weet niet waar ik mij mee bezig houd. Ik weet alleen dat ik daar ben en dat er niemand anders is. Ik ben een kluizenaar.

Lees verder

Where are you go?

25 mrt

IMG_0268 (800x600)

Liefste,

Ik sta op een kruispunt. Ik adem even uit. De wereld is nat geworden, en groen. Het fladdert en fluit om mij heen, het kwettert en kwekt, en soms, ’s nachts, knort het. Ik zie kleuren die ik herken als geel, rood en blauw, maar een felheid hebben die ik nauwelijks kan geloven. Het zijn vogels, I, en ze zijn met zoveel dat ik er nerveus van wordt. Om de hoek hangt een geprinte lijst met soorten. Het zijn er 168, and counting – met pen zijn er nog zes bijgeschreven. Allemaal hier gespot. Vogelaars vinken hier met gemak tien of twintig nieuwe vogelsoorten per dag af op hun lijstje.

Landcruiser staat aan de rand van het meer dat loopt tot aan de bergen in de verte. Niet te dicht bij de oever, want het geknor ’s nachts is van de hippopotamus amphibius, oftewel nijlpaard. Tot 4 meter lang, 3200 kilo zwaar waart een van de grootste en meest agressieve zoogdieren ter wereld overdag rond in het water, maar zo gauw het donker is komt het aan land om te grazen. Naast de tent. Een bewaker houdt het dier soms op afstand, maar het devies is om je plas op te houden tot het weer licht is.

Lees verder