Lieve I,
Ik heb een beeld in mijn hoofd. Het is een simpel beeld en het zit er al heel lang. Het heeft zich daar genesteld toen ik een jaar of acht was, vermoed ik, of nog eerder. Ik heb geen idee waar het vandaan komt. Misschien heb ik rond die leeftijd iets gelezen, ergens iets gezien, is mij een verhaal verteld. Het is een belangrijk beeld, dat weet ik. Af en toe komt het naar boven, zoals sommige dromen steeds terugkeren in je slaap.
Ik zie een vlakte voor me, weids, oneindig, met hoog gras. Ver van de bewoonde wereld. Midden in die vlakte staat een huisje. Daar woon ik. Ik weet niet waar het is, wat er verder in dat huis is, zelfs niet hoe dat huis er überhaupt uitziet. Ik weet niet hoe ik leef en waarvan, ik weet niet waar ik mij mee bezig houd. Ik weet alleen dat ik daar ben en dat er niemand anders is. Ik ben een kluizenaar.
Zo ver en verder 